There, I said it!
‘Hoe gaat het? Heb je het lekker druk?’ Het automatisme om het algemeen geaccepteerde (en sociaal verwachtte) antwoord te geven is bijna niet tegen te houden. ‘Ja, gaat goed. Druk!’ Het is eruit voor je het weet. Maar ik wist deze woorden nét op tijd in te slikken.
In plaats daarvan zei ik: “Nee, niet druk.”
Het klinkt raar, maar het is best moeilijk om zo te zeggen. Want… als ondernemer hoor je het druk te hebben. Als ik nou zeg dat ik het niet druk heb, dan denkt hij vast dat ik geen opdrachten heb.
Ik ben aan het oefenen met het woord druk uit mijn vocabulaire te krijgen. En het is aan het lukken. Waarom ben ik hiermee gestart? Ik ben geïnspireerd door de steengoede boeken van topondernemers als Kate Northrup en Cal Newport. (zie links naar boeken onderaan pagina). Dit is wat ze ons vertellen:
Het ‘druk hebben’ als statussymbool
We willen het goed doen. De ambitie die we onszelf opleggen is sterk. Maar…deze verbleekt soms bij de verwachtingen van buitenaf. De continue reminder om te presteren is diepgeworteld in onze cultuur. Onze samenleving heeft een brede set aan verwachtingen voor ons: We moeten een leuke vriend zijn, een gezellige vriendin, een goede ouder, onze schulden afbetalen, op de hoogte zijn van de wereld én succesvol in ons werk.
Persoonlijk had ik er nog twee ‘verwachtingen’ bij: ik moest ‘mijn talenten inzetten’ en iets goeds doen voor de wereld. Ik had een continue druk voor mezelf gecreëerd om continu bezig te zijn aan deze doelen bereiken.
En ik ben niet de enige. De burnout cijfers in Nederland zijn immens. We laten prestaties onszelf definiëren.
We zijn verslaafd aan het druk hebben
Ik was op Instagram doelloos aan het scrollen. Wat hadden die andere mensen toch veel gedaan op die dag. Jamie had de keuken geschilderd. Tim had een prijs gewonnen. … Ik had eigenlijk alleen een strandwandeling gemaakt en een boek gelezen. Dat zou toch een saaie statusupdate zijn? Waarom voelde ik alsof ik ook moest delen dat ik ook iets nuttigs gedaan had die dag?
Alsof in onze moderne wereld het druk hebben de essentie van succes is. Mensen zijn begonnen met het meten van failure op basis van hoeveel vrije tijd mensen hebben, en succes op basis van het zinnetje: ‘ik heb het druk’.
In 2012 al verscheen het NYT artikel ‘The Busy Trap’. Tim Kreider noemt dit antwoord een opschepperij vermomd als een klacht. En dat is het eigenlijk. Een zelf-gegeven compliment dat een schouderklopje behoeft.
It’s become the default response when you ask anyone how they’re doing: “Busy!” “So busy.” “Crazy busy.” It is, pretty obviously, a boast disguised as a complaint.
Tim Kreider, New York Times
Maar wat is het compliment? Dat we moe en ongefocust zijn. We stoppen onze agenda vol met dingen. Hoe meer we doen, hoe meer we ons goed voelen tegenover anderen. We zetten social media in om voor onszelf een beeld van onszelf te scheppen waarin we actief en druk lijken. We creëren een identiteit rondom druk zijn. En we laten ons beïnvloeden door hoe druk en productief andere mensen zijn (of lijken) op Social Media.
Druk = niet inspirerend
Bovendien is het vertellen (of klagen) over hoe druk we het hebben totaal geen goede conversation starter🤣.
Denk aan het laatste gesprek dat je had dat zo ging: Je vraagt aan iemand: ”Hoe gaat het? ” En het antwoord is: “Ja, echt druk!” Wanneer was de laatste keer dat jij je geïnspireerd en energiek voelde, toen je aanhoorde hoe druk iemand het had?
Precies! Het is gewoon niet een boeiend verhaal.
Bang voor stilstand
Of misschien bang dat anderen ons zien stilstaan.
If we just stay busy enough, the truth of our lives won’t catch up on us.
Brené Brown
We vermijden stilte of stilstand, want dat is eng. Maar om altijd maar ‘aan’ te staan.. dit maakt ons minder mens. Social Media vergroot dit. Waarom ontlenen we zoveel van onze identiteit aan onze prestaties?
We zien onszelf als Human Doings in plaats van Human Beings…
En natuurlijk kan je zeggen: maar dingen doen is fijn! Dat is toch waar het om gaat? En dat vind ik ook. Ik leefde jarenlang van achievement naar achievement. En voor velen is het druk hebben een bron van energie. Toch zijn we er ergens in doorgeschoten. 5 mensen uit mijn vrienden en familiekring zijn onlangs in een burnout gekomen.
Ze hebben alles: een mooi appartement, een fijne relatie, lieve vrienden, een goede gezondheid, een goed inkomen, een passie voor het leven en avontuur.
En ik één keer: poef. Opgebrand. Mentaal niet in orde. Het kan niet anders dan dat dit gerelateerd is aan hoe we opgevoed zijn. We are wired to achieve.
We zijn opgegroeid in een cultuur waarin de gedachte is: als je meer resultaat wilt, moet je harder werken. Het gekke is, dat de data dit eigenlijk helemaal niet onderschrijft. Je ken vast wel de onderzoeksresultaten die beschrijven hoe een werkdag van 6 uur tot betere resultaten leidt dan die van 8. Zeker voor diegenen met een kennisbaan.
Ook bestaat er in de ondernemerswereld erg veel aandacht voor produceren en creëren. Knallen. Hustle! Zoals Kate Northrup zegt: We willen altijd oogsten, terwijl er ook seizoenen en momenten van rust en bezinking nodig zijn.
Waar komt toch dat respect voor jezelf kapot werken vandaan? Waar komt het neerkijken op diegenen die aan dat zelfdestructieve systeem ontsnappen, vandaan?
Ik denk dat veel uit onze na-oorlogse wederopbouwcultuur komt. Schouders eronder en bouwen. Alleen… tijden zijn veranderd en helaas werken velen van ons niet aan wederopbouw maar gewoon aan aandeelhouderswaarde. Hard werken aan het redden van mensen is fantastisch. Maar hard werken aan… ehh bedrijfsresultaten voor de baas (die al 2 Porsches heeft) ten koste van je eigen gezondheid… dat is moeilijker vol te houden.
Wellicht heeft ook een deel te maken met ‘vrouwenemancipatie’. De gedachtegang dat 50 uur per week werken de enige weg is omhoog op de corporate ladder heerst stevig in ons land. En als je dat ‘niet bereid bent om te doen’, dan ben je een deeltijdmuts. Onlangs kwam ik nog een LinkedIn discussie terecht met columnist Marianna Zwagerman.
Deeltijdmutsen
Ik kon het niet laten om te reageren op de uitspraak van Marianne Zwagerman over ‘deeltijdmutsen’ een haar kritiek op ouders die ervoor kiezen om niet 5 dagen per week naar kantoor te forenzen.
Ja, we moeten talent inzetten om er een beter land van te maken. I AGREE! Toen ik een paar jaar geleden afstudeerde wilde ik niets liever dan een fulltime carrière. Ik weet nog zo goed dat ik n.a.v. het boek ‘Nee, een webshop is geen carrière’ dacht:
‘inderdaad! Wat voegen die mensen nou toe!’
Maar na een paar jaar hard gewerkt te hebben in de tech wereld ben ik er echt anders over gaan denken. Een deel van de fulltime kantoor/Zuidas en Startup werkers werkt aan dingen die, als je uitzoomt, vrij futiel zijn. Innovaties in de IoT als een automatisch slot voor de voordeur, weer een nieuw thuisbezorgd platform, een vliegticket app of een slimme thermostaat (die geen energie bespaart maar gewoon een toy is voor gadget-fanaten). Zeker in de IoT en techwereld: we hebben een fixatie op ‘het leven makkelijker maken’.
Onze slimste mensen zijn met bovenstaande gadgets en appjes bezig, terwijl we nog steeds het plasticprobleem of teveel uitlaatgassen niet opgelost hebben.
Kortom, veel mensen werken keihard (en krijgen daardoor status toegedicht) aan diensten en producten (en aandeelhouderswaarde) die in een jaar wellicht (wellicht niet) evenveel waarde toevoegen als een thuiszorg zuster/broeder in één dag. A lot of us are just pushing papers around…
Je kunt neerkijken op mensen die ervoor kiezen om niet aan deze rat-race mee te doen, of er waardering voor krijgen. In mijn optiek is degene die met minder input (uren) meer gedaan krijgt (qua impact) nog steeds de winnaar.
Respect voor de deeltijd thuiszorg. Respect voor de ambitieuze ondernemers die onder werktijd surfen.
Dus. Ik probeer (het is moeilijk, absoluut!) om mijn focus te weerleggen van ‘hard werken’ naar het inzetten van het Pareto-Principe. Van ‘meer doen’ naar ‘alleen de belangrijke dingen doen’. Ik ambieer om het niet druk te hebben en ik adviseer iedereen hetzelfde.
Voel je vrij om dit PDFje te gebruiken. Het zijn 8 tips om tijd te besparen in alle afleidingen van de online wereld.
